Επιτυχής ολοκλήρωση της παρουσίασης του βιβλίου της κ. Μαρίας Παύλου για τον Μ. Βασίλειο
Tην Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2024 πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα εκδηλώσεων της ΘΣΕΚ η παρουσίαση του βιβλίου της κ. Μαρίας Παύλου Μέγας Βασίλειος και Ελληνική Παιδεία, το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιούλιο 2024 από τις Εκδόσεις Έννοια.
Η εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό από τον Διευθυντή της ΘΣΕΚ, Πρωτ. Κυπριανό Κουντούρη. Για το βιβλίο μίλησαν ο Αρχιμ. Γρηγόριος Ιωαννίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής Λειτουργικής στη ΘΣΕΚ, και ο κ. Στέφανος Ευθυμιάδης, Καθηγητής Βυζαντινών Σπουδών στο ΑΠΚυ. Ακολούθησε σύντομη παρέμβαση του Διευθυντή των Εκδόσεων Έννοια, κ. Δημήτρη Μπαλιάτσα, και αντιφώνηση από τη συγγραφέα, στην οποία, τιμής ένεκεν, επιδόθηκε από τη ΘΣΕΚ η εφέστιος εικόνα της Σχολής στην οποία απεικονίζεται η Αγία Τριάδα.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με δεξίωση στον προαύλιο χώρο της ΘΣΕΚ.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Το έργο του Μ. Βασιλείου Πρὸς τοὺς Νέους ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων, το οποίο πραγματεύεται τη στάση που οφείλουν να υιοθετούν οι χριστιανοί έναντι της ελληνικής παιδείας, ανέκαθεν αποτελούσε ένα από τα πλέον γνωστά κείμενα του Καππαδόκη Πατέρα. Μολονότι οι πολυπληθείς μελέτες για το έργο δίνουν την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα θέμα τετριμμένο και εν πολλοίς «διευθετημένο», το Πρὸς τοὺς Νέους εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να προ(σ)καλεί, καθώς κομβικά ζητήματα, όπως η ακριβής του στόχευση, η ειδολογική του κατάταξη, οι άμεσοι αποδέκτες και η χρονολόγησή του παραμένουν ανοικτά και διιστάμενα. Το ανά χείρας βιβλίο επιχειρεί, αφενός να επανεξετάσει και να επαναπροσδιορίσει τα ζητήματα αυτά, αφετέρου να θέσει νέα ερωτήματα σχετικά με τη γλώσσα και τη ρητορική του έργου, τα οποία στο παρελθόν δεν έτυχαν της δέουσας προσοχής. Η μεγαλύτερη συμβολή του, ωστόσο, εντοπίζεται στην προσπάθειά του να καταστήσει πιο ξεκάθαρο το Sitz im Leben του Πρὸς τοὺς Νέους και να προσεγγίσει το βασίλειο έργο σε συνάρτηση τόσο με τις θέσεις προγενέστερων χριστιανών συγγραφέων, όπως οι Απολογητές και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, όσο και με άλλα χριστιανικά «πρότυπα» παιδείας, που αναφύονται κατά τον 4ο αιώνα, όπως αυτό του «αγράμματου ασκητή».
