Συμμετοχή της Δρος Μαρίας Παύλου σε διημερίδα με τίτλο “Plato’s Epic Entanglements”
Στις 23 & 24 Ioυνίου 2023 η Δρ Μαρία Παύλου, Επίκουρη Καθηγήτρια Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας, συμμετείχε ως προσκεκλημένη ομιλήτρια σε διημερίδα με τίτλο «Plato’s Εpic Entanglements». Η διημερίδα, η οποία διοργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο του Durham και διεξήχθη υβριδικά, επικεντρώθηκε στους σύνθετους και ποικίλους τρόπους με τους οποίους ο Πλάτων συνομιλεί και εμπλέκει την προηγούμενη ποιητική παράδοση στους διαλόγους του, παρά την εχθρική στάση που υιοθετεί έναντι της ποίησης στην Πολιτεία του, εξοβελίζοντάς την από την Καλλίπολιν. Στην ανακοίνωσή της, με τίτλο «Entangled between the Odyssey and the Iliad; Allusions to Homer at the opening of the Protagoras», η κ. Παύλου επικεντρώθηκε στο ομηρικό παράθεμα στην αρχή του πλατωνικού Πρωταγόρα και στον περίτεχνο τρόπο με τον οποίο το ομηρικό περικείμενο, εν προκειμένω η Ραψωδία 24 της Ιλιάδος, δύναται να φωτίσει τη φιλοσοφική συζήτηση του Πρωταγόρα, με ειδική έμφαση στην έννοια της αιδούς.
Περίληψη εισήγησης
The paper focuses on the opening of the Protagoras, where Socrates “defends” Alcibiades’ youth by quoting Homer. The quotation occurs in Odyssey 10 and Iliad 24, and in both cases it refers to Hermes, who disguised as a young man comes to the aid of Odysseus and Priam respectively. Due to a pair of short quotations from Book 11 of the Odyssey, cited later on in Plato’s narrative, and several other semantic propinquities between Socrates’ encounter with the sophists at Callias’ mansion and the Homeric Nekyia, in her 2006 article on Plato’s Protagoras Heda Segvik, followed by others, favored the quotation’s Odyssean connections. On this reading, Socrates is advanced as a new Odysseus and his encounter with Protagoras at Callias’ mansion, which is structured as a katabasis to Hades, as his attempt to assist his friends and protect them from the spell and enchantment of Protagoras, who is modeled after Circe and is cast in the role of a γόης. Even though this line of interpretation has shed ample and valuable light upon Plato’s orchestration of the dialogue, as I suggest, the homeric quotation could further gain in perspective, if also examined against its iliadic framework. As well as bringing to the fore new insights apropos of the philosophical themes of the Protagoras, such an enriched reading also raises interesting questions on Plato’s intricate and complex entanglements with Homer and the previous literary tradition in general.
